Uliczna sława, która dumą mnie napawa
Od ludzi brawa, ich uściśnięta graba
Życiowa zaprawa, która trwała całe lata
Niejednego brata, spotkałem w tych klimatach
Niejednego brona, jabola i batata
Niejednego drina wychlał Rych gdy latał
Szukając sposobności by żyć godnie, się nie złościć
By pierdolić słabości, użalanie się nad losem
Los człowieczy herosem, byłem wtedy w okolicy
Jak wszyscy nędznicy, nikt tu nie szukał przyczyn
Czemu my, czemu za nas innym wstyd, taki Jeżycki byt
Wciąż kredyt, potrzeby, kroki ostrożne, żeby nie zaliczyć gleby
Innym razem szybkie susy, niczym strzała z kuszy
To przypał, czas ruszyć przed siebie, walka o życie
Tu jest wojna jak w Belfast, albo bomby w Madrycie
Modląc się o lepsze życie, bycie lepszym człowiekiem
Dorastałem, a z wiekiem rozwinąłem swój fach
Czy to talent, czy traf, jeden mach, pod bramą rap
Jest klawo, klawo, skurwysyny biją brawo
Ten co robi to dla was, i dla własnej świadomości
Że czuje się potrzebny, przyjmij to do wiadomości
Nasz rap od zera, początki bywają trudne
997, niech psa chowają w trumnie
Wciąż dumnie, nie durnie, w bandanach obskórnie
Po bramach znów skórnie na kartce tekst notuje
Wszyscy to chuje, jeśli nie słuchają rapu
Inaczej niż dzisiaj, wczoraj nie było łatwo

Niech oficjalne media biją non stop kurwą brawo
A ja będę się cieszył nadal swą uliczną sławą
Uliczna sława, która dumą mnie napawa
Od ludzi brawa, ich uściśnięta graba
Uliczna sława, która dumą mnie napawa
Uliczna sława, tak, uliczna sława
Uliczna sława, która dumą mnie napawa
Od ludzi brawa, ich uściśnięta graba
Uliczna sława, która dumą mnie napawa

Uliczna sława, tak, uliczna sława
Uliczna sława, która dumą mnie napawa
Uliczna sława, tak, uliczna sława
Uliczna sława, która dumą mnie napawa
Uliczna sława, tak, uliczna sława
Uliczna sława, która dumą mnie napawa
Uliczna sława, tak, uliczna sława

Dziś to teraźniejszość, raperów jest tu większość
Znaczna część to pozerstwo, brak finezji, talentu
Z maniurą konfidentów obgadują za plecami
Zamiast konsekwentnie się odznaczyć wynikami
Nagradza je ulica, to ludzie z krwi i kości
A nie hołota z branży, to nagroda publiczności
Prawdziwa, nie od święta, w chuju mam konsumenta
Masowego odbiorcę, dla nich ta puenta
Nie popełnię błędu, śpię spokojnie, patrzę w lustro
Ludzie nie chichoczą na mój widok, choć ochoczo
Podbijają by zagaić, nikt z was mnie nie obraził
Żaden z was mnie nie zranił, bezsensu za mną łaził
I to jest dla mnie sygnał, że się nie należy wstydzić
Za własne poczynania siebie samego brzydzić
Szczerość w naszym klubie, to lubię, klubowicze
Jest impra, krzyczę: SLU ponad życie
Już do końca tak będzie, z nami poryte dekle
Wykolejone asy, kanalie przebiegłe
Bez was to wszystko jest pozbawione sensu
Nie chcemy fejmu, masowego protestu
Chce logicznego tekstu, z muzyką kontekstu
Masy nowych wersów, w formie manifestu
Na osiedlu co krok, prawie co drugi blok
Nadaje nasze tracki, to miłe chłopaki
Dzięki za wsparcie, pierdol radiowe stacje
Co kreują uparcie tandetę, którą w żartach
Zanuci z kumplami, i wtedy będzie śmiesznie
Syf na chujowych bitach, tak zwyczajne brednie
Więc jebać te komedie, my dla ulic odwiecznie
Dla prawdziwych ludzi, bo tutaj nasze miejsce
To nasza muzyka, co wypełnia ludzkie serce
Dla ulic odwiecznie, bo tutaj nasze miejsce

Uliczna sława, która dumą mnie napawa
Uliczna sława, tak, uliczna sława
Uliczna sława, która dumą mnie napawa
Uliczna sława, tak, uliczna sława
Uliczna sława, która dumą mnie napawa
Uliczna sława, tak, uliczna sława
Uliczna sława, która dumą mnie napawa
Uliczna sława, tak, uliczna sława

Niech oficjalne media biją non stop kurwą brawo
A ja będę się cieszył nadal swą uliczną sławą
Uliczna sława, która dumą mnie napawa
Od ludzi brawa, ich uściśnięta graba
Uliczna sława, która dumą mnie napawa
Uliczna sława, tak, uliczna sława
Uliczna sława, która dumą mnie napawa
Od ludzi brawa, ich uściśnięta graba

Uliczna sława, która dumą mnie napawa
Uliczna sława, tak, uliczna sława
Uliczna sława, która dumą mnie napawa
Uliczna sława, tak, uliczna sława