Czasem trudno jest sobie poradzić
Kiedy nagle sens swój twoje życie traci
Może ktoś z was wie, co wówczas robić
Czy sens dwoić, się troi czy sens głowić
Kto z was wie jak wówczas wytłumaczyć
Fakt, że od tak można zaprzepaścić
Wszystko, co mieć miały zaszczyt
Łatwo spaść ze szczytu w otchłań przepaści
Czasem trudno jest sobie wybaczyć
A jeszcze trudniej temu czoła stawić
Lecz trzeba z tym walczyć, bo to może cię zabić

Droga ta nie jest łatwa, los jak chce ją zmienia
Niejednokrotnie gmatwa własny tok myślenia
Łączy radości z uczuciem przygnębienia
Ze skrajności w skrajność, z nieba do podziemia

Sam już nie wiem jak to w ogóle nazwać
Sercem, które miażdży mi zła passa
Moje miejsce jego ciepło coś wygasa
Mam to ja i moja ukochana
A tam nie trwa wychodzenie z tego piekła
Skała staje się miękka, a szkło od tak sobie pęka
Przykro mi, że musisz słuchać o samych problemach
Lecz czy znasz świat bez wad?
Nie znasz, bo takowego nie ma
Światowe, więc schemat wciąż podsuwa ci nowy dylemat
Pozostaje ci jedynie cieszyć się z tego, co się ma
Więc niech dŹwięczą się dŹwięki w piosenkach
Więc niech dŹwięczą się dŹwięki w piosenkach
Więc niech dŹwięczą się dŹwięki w piosenkach

[x2]
Droga ta nie jest łatwa, los jak chce ją zmienia
Niejednokrotnie gmatwa własny tok myślenia
Łączy radości z uczuciem przygnębienia
Ze skrajności w skrajność, z nieba do podziemia


(tekst powinien pójść do korekty, ale nie miałem czasu.... (szkoła).